De perfecte mens - Column Freddy Klooté

“Falende ministers horen niet in Rutte IV”, las ik in een column van Nausuca Marbe, geschreven voor de wakkere krant van Nederland. Ik vroeg me meteen af wie er nu weer iets verkeerds had gedaan. Want in Nederland kun je maar beter geen minister worden. Of lid van het OMT of het RIVM. Je kunt hier beter maar geen kroonprinses zijn. Of voorzitter van de voetbalbond. Of lid van de plaatselijke gemeenteraad. En al helemaal geen wethouder, als het om plaatselijke dingen gaat. En als burgemeester heb je voortaan ook al bescherming nodig. De directeur van een school loopt grote kans om van imperfectie beschuldigd te worden. Wat te denken van een trainer van een voetbalclub? Met gejuich binnengehaald en met pek en veren, na vier nederlagen op rij, weer buitengeschopt.

We leven in een maatschappij waarin alles perfect moet zijn. De krant niet op tijd bezorgd? Oeps, op de social media. Geklaag. Te lang wachten in het ziekenhuis? De bus één minuut te laat? De trein 40 seconden te vroeg? Rampen lijken zich met de snelheid van een virus aan ons, het volk, te voltrekken. Constant zijn we de pineut. Van alle kanten dreigt het gevaar. Een vliegtuig te laag over? Een helikopter die rondjes boven ons stadje vliegt? Waarom weten we van niks? Weer asielzoekers erbij? De aarde warmt op? Het is hartstikke koud binnen.

Wie in onze maatschappij enige verantwoordelijkheid durft te nemen leeft voortaan als potentiële kandidaat voor “kop van Jut”. Het beste is om je veilig in de beschutting van je huisje terug te trekken en je slechts voor het hoognodige buiten te wagen. Ook het werk biedt geen oplossing. Alleen al het uniform dragen waarmee je aangeeft welk werk je, meestal voor een ander, doet, is al voldoende om bij actie de medemens te triggeren.

Vanavond weer persconferentie. Met de MP en dienstdoende minister Hugo de Jonge. De twee meest imperfecte mensen van ons land, volgens veel inwoners en de eerder genoemde columnist. Brokkenmakers. Leugenaars, treuzelaars, amateurs. En daar zullen ze weer voor hun microfoons staan. Twee mannen die ongeveer 80 uur per week werken. Het vuur uit hun sloffen lopen. Twee mannen die hun partijleden, kamerleden, vakbonden, branchevoorzitters, winkeliers, ouders van schoolgaande kinderen, liefhebbers van bruine of zwarte schoenen, restauranthouders, toneelspelers, filmzaalexploitanten, caféhouders, peuterspeelzalen, biljartclubs, etcetera, moeten overtuigen dat hun bedoelingen, hun maatregelen, toch echt het beste voor ons land zijn.

In het vuur van een voor ons ongekende pandemie, die onze gezondheid bedreigt en al zo’n twintig duizend slachtoffers heeft geëist, moeten MP en minister het hoofd koel houden. In het oog gehouden door inmiddels 17 miljoen epidemiologen. En te midden van dit slagveld moet de MP ook nog een nieuw kabinet in elkaar draaien. Op de vingers gekeken door 17 miljoen politicologen.

Ik blijf voorlopig maar binnen. Dan kan ik ook geen fouten maken. Hoewel…

Freddy Klooté