Grave op zijn best - 52ste Pothuusburgse Pronkzittingen van hoge kwaliteit

POTHUUSBURG - Na de Palazzobrand was de Graafse carnavalsvereniging Pothuusburg zijn thuisbasis kwijt. Voorzitter Commissie Pronkzittingen Henk van de Westerlo: “We hebben de mogelijkheden bekeken en zijn in de theaterzaal van Catharinahof terechtgekomen. Het betekende wel dat we de aankleding en indeling helemaal opnieuw moesten uitvinden”. Het mag gezegd, de commissie is er volledig in geslaagd om er een prachtig Carnavalspaleis van te maken. De hele organisatie was trouwens perfect. Over de kleinste details was nagedacht. Alles was klaar voor de 52e editie van een onmisbare Graafse traditie.

Vijf minuten na mijn gesprek met Henk van de Westerlo stond hij alweer op het podium om door presentator Loek Adriaans als Kanjer van de Graaf te worden gehuldigd. GVV’57, oprichting LPG, wielrennen, Smartlappenfestival, intocht Sinterklaas, Cloveniers, Pothuusburg, enzovoort. Menigeen dacht dat Henk die onderscheiding al lang op zak had. Prinses Titia I speldde met plezier de “Peerdepittepiemel” op haar buurmans revers: “Mijn eigen postcodekanjer”.

Tijd voor de aftrap. Jeugdprins Mike met klein gevolg, de Mertbloazers, Raad van Elf, Prinses Titia met haar klein gevolg en een volle zaal wachtte op wat komen ging.

Vier uur genieten
Het werd een avond met een hoog “Verhaaren-gehalte”. De Zwansen kwamen uit alle hoeken en gaten het podium op en voerden hun act op. Nu wist ik al dat er nogal wat Verhaarens zich langzaam fietsend of lopend door Pothuusburg voortbewogen, maar dat ze zich zo intens hadden vermeerderd in al die jaren, was een verrassing. Een prettige overigens, want hoe het komt dat weet niemand, maar zet een Verhaaren op een podium, geef hem of haar een microfoon, en het wordt feest. De allerkleinsten mochten het spits afbijten met een vertederend optreden. Dertien (hm) dochters van de dames van het klein gevolg spraken hun moeders soms vermanend, maar vooral met trots toe. “Door jou schijnt de zon telkens weer”, deed de moederharten smelten. Nadat de beentjes van de Graevinnen ritmisch alle hoeken van de zaal hadden bereikt, was het tijd voor Jan de Dromer. Door het huwelijk met een Zwans verbonden. Dus ook iemand die alles kan op een podium, anders was hij nooit door de Zwansentoelatingscommissie gekomen. Hij haalde diverse Gravenaren door de mangel. Ieder schot was prijs. Het telefoongedrag tijdens feestjes werd haarfijn beschreven. Hij introduceerde een nieuw Graafs begrip: het André Leurssyndroom. Het applaus zinderde nog na toen er alweer drie Verhaaren-nazaten op het podium verschenen. Met een mooie act, inclusief zwansenneuzen, liet het publiek zien dat ze echt zin in deze avond had. Tijd voor KNEUT met de Graafsche beschouwingen. Over het Wisseveld en het Snippergroen: “”Doet ons veel verdriet, maar hoe het werkelijk is gegaan dat weten we niet. Er stond maar liefst 163 jaar Pronkzittingen op het toneel. Met de presentator en de nieuwe Kanjer in de gelederen mochten ook zij met een welverdiend applaus terug de zaal in: “Alles wat is gebeurd, zelf gezien en van anderen geheurd”.

Plek voor nieuwe media
Moesten vroeger alle decors met de hand gemaakt worden en haalde het wisselen soms de vaart uit de show, tegenwoordig zorgt de computer voor decor en zelfs voor een complete act. “Een dag uit het leven van Prinses Titia” was een gefilmde slapstick. Uitermate goed in elkaar gezet en met een vette glimlach gefilmd. De eigenschappen van de Prinses van Pothuusburg werden volop getoond. Uiteraard mocht de traditionele Gardedans niet ontbreken. Tijd weer voor een Verhaaren-act. Tien nichtjes. Muziek. Live dwarsfluit. Berdien Stenberg. Gevolgd door Loïs Lane. Aan elkaar gepraat door loepzuivere Plien en Bianca (Wilmy en Rian Verhaaren). “We got family” werd er gezongen. Zelden zal dat zó van toepassing zijn geweest. De Bruurtjes Jeroen en Marnix van Druten waren weer ouderwets op dreef. Zij kunnen zelfs tijdens een buut de zaal doodstil krijgen en die twee zinnen later weer laten bulderen. Professioneel. Het sprookje dat volgde werd verteld door Annika Jagers-Lenders. De droom van Annebé, in een schitterend decor, met aandacht voor detail.

Gijs Liefrink vestigde de aandacht op de sport. Hij zocht in Grave voetballers voor VGG 1. Diverse prominenten passeerden de revue, vooral bij de Mertbloazers, waar hij ook een deuntje meeblaast. Scherpe, humoristische topact, die door het publiek zeer gewaardeerd werd. De Dance Crew van het Brabant Dance Centre liet vervolgens zien wat ze tijdens de lessen geleerd hadden. Dat was veel en zorgde voor een perfect optreden. Wilma van Vliet voegde aan de lange rij Graafse schlagers “Mooie stad aan de Maas toe”. Kitty de Greeff heeft de lach aan de kont hangen. Deze keer was het echt veel lach. Alleen al haar opkomst zorgde voor een daverend applaus. Met op de achtergrond de kerk, de Havenstraat, de haven en de Graafse camping, verzorgde ze een buut om van te watertanden. Je rolde van de ene lach in de andere. Gekleed in een bijna openvallende ochtendjas, douchekapje op het hoofd, krant onder de arm, legde ze het leven in de Graaf haarfijn onder de loep. Alweer een topact. Net als het optreden van Arno Verhaaren. De broer van de Prinses. Nadat hij eerst zuslief had geschoren werd ook haar man Freek tot op het bot gevild. Het publiek hapte naar adem. Heerlijk. Schitterende buut met een liefdevol einde, waarin Arno zijn trots voor Annebé niet onder stoelen of banken stak. Vader Ben stond net zo trots op het podium. “Angels in the dark”, was een schitterend spel met licht en donker. Prachtig gespeeld op de dreigende muziek. De laatste act was voor Pascale Lubbers en Marleen Peters. Eindelijk een Hent op het toneel. De beide hartsvriendinnen van de Prinses verweten haar dat ze hen in de steek had gelaten. Uiteindelijk werd dat omgezet in “Ik wou dat ik jou was”. Een geweldig optreden, met na alweer een schitterend gezongen lied, diverse open doekjes. “Sparen is voor jou te laat”, zongen de twee schoonmaaksters. Tweestemmig. Loepzuiver. Wat een talenten.

Tijdens de finale kwamen, onder een dankbaar applaus, alle artiesten op het toneel. En Prinses Titia zou Annebé niet zijn, als ze niet op haar eigen wijze iedereen dankte. Met een lied. “Dankjewel voor alles”, zong ze. En dat alles was deze avond heel veel. (foto’s: Kilay Brands)