Afscheid van onze gemeentewerf, ode aan de mensen die hem bestierden

Ik heb dit jaar de laatste aflevering gezien van de Blaasbusters.
Het was niet op YouTube of een ander digitaal kanaal.
Het was live, bij mij voor de deur.
Ik woon namelijk, recht tegenover de gemeentewerf. (Runstraat)
Drie gemeentewerkers, ‘verkleed als Blaasbusters’ kwamen
tegelijkertijd uit de poort van de gemeentewerf geblazen.
Op hun rug een ventilator, blaaspijp in hun hand.
Het was een machtig gezicht.
Een grote wolk van bladeren voor zich uit blazend.
Al het laatste blad uit onze straat werd uit alle hoeken gaten
op één grote hoop geblazen.
Achter die Busters een vrachtwagentje om het blad op te zuigen.
Binnen notime was onze straat bladloos.
Het was de laatste keer, ze gaan vertrekken weg uit onze straat.
Ze blazen zich een weg naar de toekomst.
Nooit meer zal er, ‘als het glad is’ bij ons het eerst worden gestrooid.
Nooit zal ik, die geel wagentjes meer de poort uit zien rijden
en met de pauzes weer terug zien keren.
Geen gemeentewerkers meer, die altijd een hand vrij hadden, om te zwaaien.
Ze gaan de burgemeester achterna, die al richting Uden ging.
Hij had wel tegenwind, maar niet van de Blaasbusters.
Die raken, na precies 40 jaar hun thuishonk kwijt.
Ze houden van hun werk, en houden dat ook.
De burgermeester gaat op zoek naar een ander karwei.
Of hij straks ‘onze’ nieuwe burgemeester wordt? Veel mensen denken van wel.
Ik wil hem wel adviseren, mocht hij solliciteren en een goede kans willen maken, dat hij dan zijn meest vrouwelijke kant moet laten zien.
Ik maak me over hem geen zorgen.
Marnix, Blaasbusters, gemeentewerkers: Houdoe en bedankt en tot ziens.

Gert van Boxtel