Autoriteit - Column Freddy Klooté

“De grootste CO2-uitstoters van Nederland hebben vorig jaar ruim 13 procent minder uitgestoten dan in 2022. Niet eerder was er zo’n sterke daling”. Dat meldt de Nederlandse Emissieautoriteit. “De Nederlandse uitstootdaling is daarmee in lijn met het voorlopige beeld van de rest van Europa. Samen zijn onze 354 bedrijven goed voor ongeveer de helft van de CO2-uitstoot in Nederland”.

Hoe dit komt? Er is meer hernieuwbare energie opgewekt en de industrie verbruikte minder fossiele energie, waardoor de uitstoot afnam. Minpuntje: de luchtvaart. Het aantal vluchten nam toe. Die Emissieautoriteit is een soort handelaar in broeikasgassen. De handel is emissieruimte. Het recht om een bepaalde hoeveelheid broeikasgassen uit te stoten. De autoriteit is dus een handelaar in vuile lucht. Tot zover het moeilijke gedeelte.

Ik las bovenstaand bericht op teletekst. En moest eigenlijk wel een beetje lachen. Het klinkt zo kleintjes. En sommige dingen zoals autorijden en vliegen is zo bij ons leven gaan horen, dat je daar niet eens rekening mee moet houden. Dat is zo en dat blijft zo. De uitstoot in Nederland is ook zoiets. Als je een Amerikaan vraagt waar Nederland ligt, moet je niet vreemd opkijken als hij ons ergens bij de Noordpool plaatst. We zijn qua postuur ook nogal klein bedeeld. Amper op een normale kaart van Europa te zien. Bij het Europees weerbericht in andere landen wordt Nederland of Amsterdam niet eens genoemd.

Dat onze bijdrage aan de viezigheid van de lucht is geslonken is mooi. Punt. Verder stelt het niets voor. Helaas, maar het is zo. Grappig in dit verband is het dat als er grote conferenties over het klimaat zijn, Nederland daar heel parmantig naar toe gaat. Buiten het reusachtig gebouw waar de grote landen de weg bepalen, wordt door ons journaal wel altijd iemand van ons geïnterviewd over de stand van zaken. En dat gebeurt dan heel serieus, alsof onze inbreng reusachtig is.

Over autoriteit in bedrijven hoef ik het niet te hebben. Dat is bij veel bedrijven/afdelingen/kantoren best een dingetje. Als de chef brult dat je wel wat beter je best mag doen, of dat je werk niet goed genoeg is om door het toilet te spoelen, dan is er een probleem. Voor die chef dan wel. Niet beleefd genoeg, vrouwonvriendelijk, racistisch, niet genderneutraal. En meer van die dingen. Als die chef een bekende landgenoot is, maakt dat de zaak alleen maar smeuïger.

We zijn bij de persoonlijkheid terechtgekomen. Iets waarmee ik voor het eerst mee te maken kreeg op de Kweekschool in Middelburg. De directeur, een keiharde werker, een goed hart, maar recht door zee. Hij liep kaarsrecht over het schoolplein. Kin in de lucht. Een persoonlijkheid. En zo moesten wij ook worden, vond hij.
Een hele opgave in die tijd. Oja, de tijd waarin we leven speelt die ook mee? Op dit moment is het best gecompliceerd hoe je je moet gedragen. Kaarsrecht, kin omhoog, is op het nippertje. Met een NEC- of Feyenoordshirt aan in de Kuip, in het verkeerde vak, is spelen met je leven.

Bij alle bovenstaande zaken geldt: “Wat willen we eigenlijk?”

Freddy Klooté