De Europese toezichthouder ESMA wil een verbod op het minen van Bitcoins

Eerder sprak de financiële toezichthouder van Zweden zich al uit voor een EU-verbod op het minen van cryptomunten. Nu heeft de ESMA (Europese Autoriteit voor Effecten en Markten) dat ook gedaan. Volgens de ESMA zorgt het minen van cryptomunten ervoor dat de klimaatdoelstellingen van Parijs onmogelijk kunnen worden behaald. Het is nog niet duidelijk of er een verbod zal komen. Een verbod zou gevolgen kunnen hebben voor de koerswaarde van Bitcoin, maar daar zullen heus niet alle investeerders om malen.

Miningbedrijven vormen een essentieel onderdeel van het Bitcoin-netwerk. Dat komt omdat Bitcoin werkt op basis van de blockchaintechnologie, een technologie waarbij er collectief een groot en transparant logboek wordt bijgehouden. Om de tien minuten wordt er nieuwe informatie aan het logboek toegevoegd. Om deze informatie te verwerken, rekent men op de rekenkracht van miningbedrijven die complexe wiskundige formules dienen op te lossen. En deze miningbedrijven verbruiken heel wat grijze energie.

Miningbedrijven en hun impact op het klimaat
Dergelijke miningbedrijven leveren enorm veel rekenkracht en dat vergt veel energie. Volgens de Cambridge Bitcoin Electricity Consumption Index verbruikt de sector op dit moment jaarlijks 138,86 TWh. Ter vergelijking: de Eemshavencentrale, de grootste kolencentrale van Nederland, heeft een vermogen van 1560 MW of 0,00156 TW.

Tegelijkertijd zijn deze miningbedrijven gebaat bij goedkope energie. En goedkope energie is over het algemeen ook grijze energie. Een recent DNB-rapport toonde aan dat een enkele Bitcoin-transactie zo tot 402 kilo CO2-uitstoot veroorzaakt en dat is erg veel. Het is een van de redenen waarom Tesla enkele maanden terug al gestopt is met het aanvaarden van Bitcoin als betaalmiddel. Dat ook Europa deze miningbedrijven liever kwijt dan rijk is, hoeft niet te verbazen.

Mining hoeft niet vervuilend te zijn
China heeft de miners vorig jaar al verjaagd. Het Aziatische land vond net als de ESMA dat miningbedrijven een risico vormen voor de klimaatdoelstellingen en zette ze zonder al te veel communicatie aan de deur. Een groot deel van de miners is daarop naar Kazachstan getrokken, een land waar maar liefst 90% van de energiebevoorrading is gestoeld op fossiele brandstoffen. Een ander deel van de miners trok dan weer naar de Verenigde Staten, waar ze zich onder andere in de staten Washington en New York verzamelden. Daar zijn de miningbedrijven te vinden rond grote waterkrachtcentrales en ook dat is zo gek nog niet.
Waterkrachtcentrales, zonneparken en windmolenparken krijgen namelijk al eens te maken met energieoverschotten. De hoeveelheid energie die wordt opgewekt, is bij dergelijke centrales moeilijker te regelen dan bij vervuilende gas- of steenkoolcentrales. Hierdoor wekken de centrales soms te veel stroom op. Men moet deze overschotten ergens kwijt kunnen en daarvoor rekent men op de miningbedrijven. Deze bedrijven kunnen de energie aan spotprijzen inkopen en zo hun winst maximaliseren. In deze staten vervullen de miningbedrijven met andere woorden een nuttige functie en nemen ze energie af op de momenten dat niemand het wil.

Gevolgen voor de Nederlandse investeerder
In Nederland zijn er vrijwel geen miningbedrijven te vinden. Dat komt omdat de energie in ons land veel te duur is. Toch kunnen ook Nederlanders getroffen worden door een eventuele miningban, omdat zo’n verbod de koers van Bitcoin negatief kan beïnvloeden. Dat gebeurde eerder al toen China een gelijkaardige beslissing nam. Desondanks zal zeker niet elke investeerder erom malen. Via investeringsplatforms als Bitcoin Trader, een handelsomgeving dat HFT-strategieën toepast en de mogelijkheden van big data gebruikt, is het namelijk mogelijk om winst te maken als de koerswaarde daalt. Dat komt omdat men ook short kan gaan, kan speculeren op koersdalingen.

Dergelijke platforms maken winst bij elke vorm van volatiliteit en hun investeerders zijn dan ook gebaat bij een nieuwe miningban. Sommigen zullen winnen bij een Europees miningverbod en anderen zullen verliezen. Zo gaat dat in ons economisch systeem. Maar als het klimaat de uiteindelijke winnaar is, is iedereen tevreden. Toch?