Afbeelding

Tamar Slooves schittert al twee jaar bij de Nijmeegse Literatuurprijs

Nieuws 348 keer gelezen

GRAVE - Sinds 2014 bestaat de Nijmeegse Literatuurprijs. Alle genres zijn toegestaan, als de tekst maar literair is. Meedoen kan dus met een verhaal of een gedicht, maar het mag ook een column of een songtekst zijn. Als je mee wilt doen, moet je wonen, werken of studeren in Nijmegen of directe omgeving. Tot de uitbraak van corona was de prijsuitreiking een enorme feestavond in de bibliotheek of in de Vereeniging. De laatste paar jaar moest men noodgedwongen overschakelen naar beeldscherm of een feestelijke mail. Die laatste twee jaar deed ook voormalig inwoner van Grave, Tamar Slooves mee. En niet onopgemerkt. In 2020 werd ze winnaar en vorig jaar ging ze er in een veld van hoogstaande inzendingen met de tweede prijs vandoor. Een talent om in de gaten te houden en in ieder geval middels een interview in ArenaLokaal aan het volk ten zuiden van Nijmegen voor te stellen.

‘Ik ben geboren in het ziekenhuis in Nijmegen en snel weer naar Grave teruggekeerd. Ik was de jongste in een fantastisch gezin. Moeder was kunstenaar en mijn vader grafisch vormgever. Samen met mijn oudere broer kregen we kunst en cultuur met de paplepel ingegoten. Er was altijd muziek. Mijn moeder speelde trekzak. Ook altijd papier en pen in de buurt en op mijn vaders bedrijf was alles aanwezig om te knutselen. Ik leerde viool spelen, we gingen naar het folkfestival in Dranouter. In een tentje natuurlijk. Grote voorbeelden waren mijn ouders voor mijn houding, zelfstandigheid en onafhankelijkheid. Ook op basisschool Hartenaas kon ik me verder ontwikkelen. Ik vond het er een paradijsje met mijn vriendinnengroepje. Op het Merletcollege deed ik de richting Havo/VWO en in de cultuurklas konden mijn vriendinnen en ik ons uitleven. Gestimuleerd door Victor Kerkhof maakten we bijvoorbeeld een videoclip. Met alles erop en eraan. We deden de tekst, de muziek, de dansjes, de cameravoering en de montage. Een compleet project met de hele klas. Genieten was dat. Ik zou het zo weer over willen doen”.

Op het internet is die clip nog altijd te vinden. Met een schitterende vioolsolo van Tamar erbij. “Alles wat enigszins creatief is, daar heb ik een band mee. Ik zit er dan vol van, maar het moet er wel uitkomen”.
Het werd een zoektocht voor Tamar. Naar creativiteit en de mogelijkheden die te uiten.

Op weg
Na de Havo op het Merletcollege deed Tamar het VWO in Nijmegen. Het vervolg op de Willem de Kooningacademie in Rotterdam leek een logisch vervolg: “Grafisch ontwerp was dat. Maar ik wilde meer diepgang. Meer leren en te weten komen. Dus stapte ik over naar een studie Nederlandse Taal en Cultuurstudies in Utrecht. Met filosofie en geschiedenis. Filosofie werd het helemaal. Geweldig. Ik zat in een Hegelleesgroep. Dat heeft me mede gevormd. Altijd benieuwd naar wat achter de dingen zat. En toch kreeg ik er het gevoel bij alsof ik niet in de wereld stond. Ik wilde ook meedoen”.

‘Emotie en persoonlijke ervaringen’
Tamar begon het meedoen als zzp’er in de vormgeving: “Ik startte zonder kapitaal of netwerk, maar ik zag het wel voor me. Later in een camper over de hele wereld zwerven. Dat was wel erg geromantiseerd. Dus ik begon, maar kreeg opdrachten zonder veel betekenis. Ik wilde werken voor bedrijven die aan duurzaamheid werkten. Wilde de wereld mee helpen verbeteren. Gelukkig vond ik een sociale onderneming in Amsterdam die, naast duurzaamheid ook bezig was met creativiteit en innovatie. Vanuit die organisatie heb ik veel projecten gedaan. Ik deed de marketing en de organisatie. Toen ook begon het willen schrijven weer te kriebelen. Al heel vroeg wist ik dat ik ooit een boek zou schrijven. In 2020 deed ik mee met een kort verhaal mee aan de Nijmeegse Literatuurprijs. Ik kon mijn emotie en persoonlijke ervaringen in mijn schrijven kwijt”.

Succes
Hoewel Tamar Slooves altijd blijft zoeken naar de juiste vorm en zij zelf de meest kritische lezer is, gebeurt het vaak dat ze blijft steken in flarden, stukjes verhaal en niet afgemaakte concepten. Toch stuurde ze haar verhaal “Daar praten we niet over” in. De jury was lovend: “Het verhaal van Tamar Slooves sprong eruit: Twee broers spreken elkaar na een gezamenlijke reis niet meer. Waarom niet? Zoals de kikker in de pan pas doorkrijgt dat het te warm wordt als het te laat is, bouwt de schrijver een ongemak op waaruit we niet meer kunnen ontsnappen. Kunnen we nog terug? Nee. De schrijver heeft ons bij de kladden”.

‘Stilistisch hoogstandje’
Over haar verhaal dat in 2021 de tweede plaats veroverde schreef de jury: “Haar verhaal ‘Oud Geld’ is een stilistisch hoogstandje. Een vertelling, die na meerdere leesbeurten blijft fascineren”.

‘Bevestiging’
Tamar: “De stap naar het schrijven is gezet. Een bevestiging, een aanmoediging, dat ik anderen met mijn schrijven kan bereiken”. Inmiddels heeft ze een schitterend voorleesboek geschreven en geïllustreerd. Eigenlijk, helemaal alleen gemaakt. Ook in eigen beheer uitgegeven: “Wie heeft de maan opgegeten?” Het schrijven is begonnen: “Dat doe ik het liefst. Me uitdrukken in geschrift. Ik ben wel kritisch en sta dan mezelf in de weg. Ik ben op zoek naar de relatie tussen mezelf en het schrijven”.

TV-programma Brommer op zee
Momenteel is Tamar Slooves werkzaam als redactielid van het tv-programma “Brommer op zee” van de VPRO. “Dat is het boekprogramma met gasten uit de literaire wereld, gepresenteerd door Wilfried de Jong en Ruth Joos. De redactie schrijft alle teksten voor de site en voor de social media”. Wie weet verhuist ze op een dag van de redactie- naar de gastenstoel.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant