Afbeelding

Afscheid - Column Daan Jans

Nieuws 105 keer gelezen

Afscheid nemen bestaat niet hoorde ik eens ooit iemand zingen. Heel benieuwd of diegene daar nu nog steeds zo over denkt. Naast het vaarwel zeggen tegen de onschuld van ’s Neerlands populairste zanger hebben we met het ingaan van 2022 nog veel meer dingen uit mogen zwaaien. Onder het mom van ‘ze pakken ons alles af’ mochten we geen vuurwerk meer afsteken (vond ik niet zo erg), niet meer sporten (vind ik wel erg) en niet meer naar de kroeg of restaurant (vind ik ook vervelend).

We gaan het nu niet weer over corona hebben. Er zijn namelijk nog meer dingen gestopt waar we het wereldberoemde virus niet de schuld van kunnen geven. Zo is mijn favoriete tv-programma na weet ik hoeveel jaar dan toch gestopt: Veronica Inside. Een van de weinige programma’s waar nog vrijuit gesproken kon worden en geen heilige huisjes of taboes bestonden. En dat met een luchtigheid en (soms smakeloze) humor die je zelden ziet. Waar anders wordt onze Koning zo vaak uitgelachen en ook de eigen werkgever John de Mol net zo vaak te kijk gezet? De heren blijven echter niet lang weg. Vanaf week 2 zijn ze dagelijks te zien met hetzelfde programma maar met een andere naam.

Wat niet terugkomt is de gemeente Landerd. En daarmee ook mijn geliefde radiozender L-FM. Helaas blijkt het zo te zijn dat er per gemeente maar één zendgemachtigde mag zijn. Nu Landerd is samengevoegd met Uden zijn er plots twee radiozenders in de gemeente Maashorst. Dat kan natuurlijk niet. Hoe het precies zo is gekomen dat L-FM dan maar weg moet weet ik eerlijk gezegd niet maar feit blijft dat zij deze week hun laatste uitzending de ether in slingeren. Vele jaren heb ik met plezier geluisterd naar de vrij brede en bijzondere muziekmix die dagelijks te horen was. Vooral in de auto staat de radio steevast afgesteld op 105.0 FM; de gezelligste zender van Brabant. Het had bij tijd en wijle de charme van een ouderwetse piraat maar dan met betere muziek. Vooral de country en americana-uitzendingen konden mij zeer bekoren. ’s Morgens was het vaak genieten als er tussen de oude, voor het grote publiek onbekendere liedjes, weer een nummer van bijvoorbeeld The Cats ten gehore werd gebracht. Een zwaar ondergewaardeerde band alleen omdat ze uit Volendam kwamen. Waar gaan we die nu nog horen, behalve uit mijn eigen jukebox? En zo zijn er nog veel meer liedjes en artiesten die nu verder de vergetelheid in geduwd dreigen te worden.

Dan kondig ik bij deze ook mijn eigen afscheid aan. Althans, die van mijn columns. Ruim een jaar heb ik maandelijks een column geschreven. Dat heb ik met veel plezier en wisselend succes gedaan. Soms ging het schrijven makkelijk maar de laatste paar keren kostte het me steeds meer moeite. Misschien leg ik de lat te hoog voor mezelf maar ik wil voorkomen dat het geforceerde stukjes worden met te weinig inhoud of te weinig humor. Of zoals ze bij de NPO zouden zeggen: als het de urgentie mist die ik zoek. Dat gevoel heb ik op dit moment in ieder geval wel.

Ik wil redacteuren Paul en Sergio hartelijk bedanken voor de kans en ruimte die ze mij geboden hebben. Voor nu is het mooi geweest maar wie weet leest u mij nog eens ergens terug in een andere vorm of op een heel andere plek.

Daan Jans

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant