Thomashuis Herpen zoekt opvolgers

HERPEN - Alfons en Elianne Kruiper gaan na 12,5 jaar het stokje van Thomashuis Herpen overdragen aan een nieuw ondernemerspaar. “Het is een rijkdom om hier te wonen: midden in de natuur, met negen bewoners met een beperking die zoveel liefde teruggeven. Wij willen stoppen op het hoogtepunt en zoeken daarom gepassioneerde opvolgers.”

Thomashuis Herpen is landelijk gelegen, op de grens van Gelderland/Brabant tussen de twee dorpjes Herpen en Schaijk. Het Thomashuis is gevestigd in een voormalige langgevelboerderij en riant opgezet met een erf, een omheinde tuin en uitzicht op een vakantiepark en aan de voorkant uitzicht op de weilanden. Op het erf is het een gezellige boel, met rondscharrelende kippen en alpaca’s. Een buitenmens, natuurmens of dierenliefhebber kan hier zijn hart ophalen volgens het stel. Elianne vertelt: “Ik heb mij al die jaren de koningin gevoeld, qua vrijheid zo midden in de natuur. Heel bijzonder.”
De bewoners en zorgondernemers genieten volop van alle prachtige natuur in de omgeving. Zo gaan ze regelmatig op stap in de Maashorst, het grootst aaneengesloten natuurgebied van Noord-Brabant. En als je de drukte van de stad mist, rijd je in twintig minuten naar ‘s-Hertogenbosch of Nijmegen.

De bewonersgroep is in balans
Thomashuis Herpen heeft een gemêleerde groep: de leeftijd ligt tussen de 30 en midden 50. Zeven van de negen bewoners wonen sinds de start bij ons, legt het zorgkoppel trots uit. “De groep is goed in balans”, vindt Elianne. Met een deel van de groep onderneemt het team regelmatig activiteiten buiten de deur: naar het festival Funpop, Bolderpop of de voetjes van de vloer in de disco Oase in Alverna “Een aantal bewoners blijft graag lekker thuis. Die doe je met dit soort activiteiten geen plezier, omdat zij simpelweg meer rust en structuur nodig hebben.” Kortom een gemengde groep qua zorgbehoefte en prikkelgevoeligheid.

Het was de vrijheid van het zorgondernemerschap die hen destijds deed besluiten om hun baan in de gehandicaptenzorg vaarwel te zeggen. Elianne weet nog goed hoe ze destijds opliep tegen de muren van de bureaucratie. Haar zorghart kon ze voor haar gevoel niet volledig kwijt. Soms nam ze na een werkdag bewoners mee naar huis. “Er schuiven vandaag wat extra mensen aan bij het eten”, zei ze dan vrolijk tegen haar man. “Ronduit gelukkig werd ik, als ik iemand zag genieten tijdens het koken of tot ontspanning zag komen tijdens het tv-kijken in onze woonkamer.”

Samen brainstormden ze over het starten van een gezinshuis. Een collega snapte hun wens en liet hen kennis maken met de franchiseformule Thomashuis. Al op de eerste pagina van de brochure waren ze om. De verhuisdozen werden ingepakt en ze vertrokken met het hele gezin vanuit Twente naar Brabant. “Een gouden keuze”, zo vinden ze nog steeds 12,5 jaar later.

“Deze manier van werken en wonen levert zoveel op.”
“Ik heb intens genoten van dit bijzondere leven, al kost het natuurlijk ook soms veel energie”, vertelt Elianne nuchter. Alfons vult aan: “Onze bewoners hebben zich enorm ontwikkeld door de kleinschaligheid, warmte en persoonlijke aandacht. Deze manier van wonen en werken is ongekend en levert zoveel op. We gunnen het iedereen.” Elianne: “Er zijn zoveel positieve resultaten te noemen. Bijvoorbeeld de afname in medicatiegebruik bij bewoners, maar ook hun persoonlijke verhalen. Ik moet meteen denken aan een bewoonster die vroeger zo bang en verlegen was. Nu pakt ze een terrasje. Het lijkt de gewoonste zaak van de wereld, maar is het niet!”

Wat de zorgondernemers gaan doen na dit gouden hoofdstuk in hun leven, weten zij nog niet. Maar eerst de komende tijd dus op zoek naar geschikte opvolgers voor hun geliefde bewoners.