Afbeelding

Gassel stroopt voor tiende keer de mouwen op bij NLdoet - ‘Alles om het dorp leefbaar te houden’

Gassel 1.065 keer gelezen

Door Freddy Klooté

GASSEL - De ontvangst in de Dorpsservicewinkel, in de volksmond ‘Ut Turp’, is weer allerhartelijkst. Good old Cor van Boekel geeft, met een brede glimlach, een ferme hand. “We doen dit voor de tiende keer, en dit blijft maar bestaan. Ik geniet van de inzet van de vrijwilligers. Het is zó bijzonder dat ook de leerlingen van Visio, die hier nog maar kort in hun afdeling ‘Visit’ bezig zijn, zo enthousiast meehelpen”.

Zeb (16) is leerling op Koninklijke Visio Grave. Zijn jeugd was door zijn diverse beperkingen er niet één uit het boekje, maar hij laat zien hoe je je met wilskracht en juiste begeleiding happy kunt voelen in de maatschappij. “Ik ben geboren in Nijmegen. Op mijn vierde ging ik naar speciale school De Mikkel in Helmond, daarna naar kinderopvang de Binderen. In 2018 kwam ik op Visio. Ik ben visueel beperkt door het syndroom BBSOAS. Verder ben ik autistisch, heb ik ADHD en soms last van epilepsie”.

Een fiks pakket, maar Zeb heeft zich er geweldig doorheen geleefd: “Visio is een topschool, ik ben zeer content. Alle vakken zijn leuk, behalve Groen. Maar je praktijk buiten school doen is geweldig! Ik heb het erg naar mijn zin in Gassel waar ik op woensdag in Visit werk. We doen daar de productie voor de versnipperaar, mailings voor bedrijven en brieven in enveloppes. Het is hier erg gezellig. Op donderdag loop ik stage bij horecabedrijf BLUF in Nijmegen. Zet er maar bij dat dit in de Van Welderenstraat 95 is. Maak ik meteen reclame voor de zaak, haha”. Zeb is ondanks de moeilijke start een blij mens: “Ik geef het leven een 9½”. En weg is hij. Aan de slag.

Wie Dorpsservicewinkel zegt komt automatisch bij Cor van Boekel of Jan Schraven terecht. Cor: “We zijn weer met 20 vrijwilligers. Die nemen bij de schoonmaak ook de ruimtes van Visit en bakkerswinkel Bongaards mee. En die twee zorgen dan weer voor de lunch, die opgediend wordt door leerlingen van Visio. Na afloop gaan we eten in het cafetaria”. Waarom Cor dit nog steeds doet? “Ik heb een tic, de leefbaarheid van ons dorp”. 

Jan Schraven is secretaris van de stichting. “Gassel telt 1200 inwoners. We hadden wat winkels, maar zelfs de bakker en kruidenier gingen weg. Met een paar mensen hebben we ons ingezet voor een nieuw gebouw met voorzieningen. We kregen veel steun van het Oranjefonds, laatst nog bij de verbouwing voor de leerlingen van Visio. Onze band met het fonds is zó goed dat de koning bij ons op bezoek kwam, en wij op onze beurt bij hem. De koning was goed op de hoogte en wilde alles van ons weten. Nu dus de tiende NLdoet met weer nieuwe vrijwilligers. Persoonlijk contact is belangrijk. Als we vrijwilligers nodig hebben kun je hen het best persoonlijk benaderen. Negen van de tien komen dan. Dat is gemakkelijker in een dorp dan in een stad. Soms moet je even een extra stapje zetten en dan breng je later iets om te bedanken. Met Pasen of Kerstmis hebben we voor de Gasselse vrijwilligers een presentje en we vertellen hen hoe belangrijk ze zijn”.

De stemming zit er goed in, alles loopt gesmeerd. Aan materiaal geen gebrek. Cor: “Pieter en Gerda Smits komen ‘s morgens vroeg al met een aanhanger met schoonmaakspullen. Thea Smit: “Iemand vroeg vier jaar geleden of ik mee wilde helpen bij NLDoet. Sindsdien ben ik er elk jaar. Het is gezellig met meerdere mensen samen bezig te zijn en belangrijk dat voorzieningen goed onderhouden blijven. Door mee te helpen voel ik me betrokken bij ‘t dorp. Als ergens vrijwilligers nodig zijn, weten ze dat ze mij kunnen bellen”. Thea zit onder meer in de muziekgroep, verzorgt de inloop bij het gemeenschapshuis en organiseert activiteiten voor ouderen: “Ik vind het fijn om anderen het gevoel te geven dat ze ertoe doen. Het is mooi kleine momenten te beleven die anderen en jezelf blij en gelukkig maken”.

Gassel, een geweldig dorp.

Zeb.
Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant