Bruce Springsteen - Column Jan van As

Bijna een jaar geleden lukte het ons kaarten te kopen voor Bruce Springsteen. Het was even schrikken, want per ongeluk had ik hele goeie zitplaatsen en die zijn prijzig. Daar komt per kaartje dan ook nog 13,80 reserveringskosten bij en als je dan bedenkt dat de Johan Cruijff Arena 71.000 mensen kan hebben, dan lokt dat toch de opmerking ‘Goeie handel’ uit. Een vriend maakte de opmerking dat hij voor dat geld ‘n weekend all-in heeft op de Canarische Eilanden.

Donderdag 25 mei was de dag waar we zo lang naar hadden uitgekeken. Omdat we geen parkeerkaart konden bemachtigen, besloten we gebruik te maken van de bus van On the Move, en daar hebben we geen spijt van gehad. Half vijf reden we in Nijmegen weg en na de lange files tussen het Keizer Karelplein en Arnhem kreeg onze chauffeur het toch voor mekaar om ons mooi op tijd af te leveren. De enorme roltrappen van de Arena brachten ons op grote hoogte! We kwamen tussen mensen die met de hele familie uit Curaçao kwamen (op hun shirts ‘Born to run from Curaçao to Bruce), enkele jolige Rotterdammers en Belgische mensen te zitten. Die Belgen wilden liever geen Nederlands spreken. Toen hadden we al gelijk een wat mijn vrienden noemen ‘Jan-momentje’, want ik vroeg waar ze vandaan kwamen in België. Ze bleken uit Jemappes te komen en ik zei verrast dat Adamo daar ook vandaan komt. Het antwoord was “Pardon… Adamo?”. Dat vond ik een raar antwoord, want Salvatore Adamo is echt een heel beroemde zanger. Hij is bijna 80 en zingt nog steeds in hele grote theaters in België, Frankrijk en ook nog wel eens in Nederland. Hoezo niet kennen? Vous permettez Monsieur, Paula, Quand les roses... hoezo niet kennen? Het werd er een beetje ongemakkelijk van, ze wisten echt niet waar ik het over had. Of wilden ze geen Nederlands spreken?
Via een Amerikaanse kennis had ik twee setlists, gekregen. Dat is een lijst van nummers die een artiest gaat spelen en Bruce houdt zich in grote lijnen aan die lijst. Wij hadden de lijst van Hollywood en van Tucson en dat vonden die Belgen razend interessant, want zij hadden de lijst van Rome en dit werd een pleister op de taalbarrière-wond.

Ik heb Bruce al meer dan 25 keer gezien. Mijn eerste kaartje kostte 40 gulden... daar heb je nu 4 pilsjes voor! Echt waar, bier kost viereneenhalve euro, en 4,50 is voor deze ouwe man nog steeds een tientje! Wij zijn naar diverse landen geweest en werden nooit teleurgesteld. Meneer Springsteen leverde altijd wat je van hem kon verwachten. Ook deze keer was het feest, maar dan wel een feest met verschrikkelijk goeie muziek met een dito orkest, de E Street Band was uitgebreid met onder andere blazers en daardoor ontstond een muur van geluid. Hij maakte zoveel geluid dat de Arena het niet zo goed kon verwerken. Sommige mensen klagen over ‘t geluid en noemen de Arena een galmbak. Waarschijnlijk hadden wij geluk, want bij ons waren nul klachten over het geluid. Ik vind dat napraten over ‘slecht geluid’ sowieso bullshit. Als 71.000 mensen het moeten horen dan kan het ooit niet perfect zijn, maar om elkaar nou na te lullen over de term ‘galmbak’ is totale onzin.

Enige tegenvaller voor mij persoonlijk was dat zijn vrouw (Patty Scialfa) er niet bij was. En dus zongen ze niet mijn liedje If I shoud fall behind. Voor de rest van de commentaren verwijs ik je naar de diverse bladen. Onder meer in de OOR staat een eerlijke recensie, ook over het geluid.

Zaterdagavond hadden we een etentje. Toen ik thuis kwam schakelde ik nog even naar BBC Two voor een hele avond vol Tina Turner. Bij het nieuws ging het over Bruce Springsteen, de schrik sloeg me om het hart! Toen bleek dat Bruce bij de tweede show in de Johan Cruyff Arena gestruikeld was, maar hij had daarna de show gewoon afgemaakt.

Kijk… dat is onze generatie, altijd opstaan en weer doorgaan, want er staan 71.000 jongens en meisjes van 8 tot 80 naar jou te verlangen. En ze kregen waar voor hun geld, want Bruce gaf alles wat-ie in zich had. Zelfs een mini-striptease! Thanks Boss!

Jan van As