Afbeelding

Mei - Column burgemeester Rianne Donders

Column 743 keer gelezen

En ineens is het mei. April liet zich feestelijk afsluiten met de lintjesregen en Koningsdag. Mijn eerste keer in Maashorst, en wat heb ik ervan genoten. Daarom wil ik er nog even op terugblikken. Het waren twee feestelijke dagen, met veel verrassing en ook emotie bij diegenen die geheel of bijna geheel onverwacht in het zonnetje werden gezet met een Koninklijke onderscheiding. En wat een gezelligheid was het daarna tijdens de ontmoeting met familie en bekenden van de nieuw gedecoreerden. Een dag met een gouden randje!

Op Koningsdag was het frisjes, maar zonnig! De ontvangst van alle gedecoreerden in onze gemeente (de nieuwe en degenen die in de jaren hiervoor al een lintje kregen) was feestelijk en ontspannen. De aubade door de harmonie en de vendelgroet van de gildes aan de nieuw gedecoreerden gaf de dag een Brabantse twist. Ik maakte, samen met mijn André, een rondje langs alle Koningsdagactiviteiten in de kernen. Behalve dan in Schaijk, daar was onze wethouder Ramona Sour, want die activiteiten vielen samen met de ontvangst van de gedecoreerden (waar ik op dat moment moest zijn). Wij hebben genoten van alles wat er was georganiseerd, opnieuw door al die vrijwilligers, waarvoor veel dank!! Ook dank voor de hartelijke ontvangsten die we overal kregen, ook al waren we een beetje in incognito. Als je dat zo kunt zeggen. Samengevat: twee dagen om niet te vergeten.

En toen werd het mei. Na de feestelijke laatste dagen van april, begint mei altijd wat stiller. Natuurlijk, er zijn schoolvakanties, veel mensen nemen of gaan met vakantie. Maar dat is niet wat ik bedoel. Ik bedoel het herdenken van de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Ik koos dit jaar voor Schaijk. Het was een indrukwekkende bijeenkomst. Ik moet erbij zeggen dat ik zo ongeveer mijn hele leven al naar de dodenherdenking ga. Als kind in Eindhoven, als pasgetrouwde echtgenote naar de Waalsdorpervlakte in Den Haag, als jonge moeder in Alkmaar en jaren in Etten-Leur. Ook tijdens mijn vorige burgemeesterschappen maakte ik de herdenkingen mee: in Geldrop-Mierlo, waar een Brits oorlogskerkhof is, en in Roermond, dat vreselijk geleden heeft in de Tweede Wereldoorlog en pas in maart 1945 werd bevrijd. En nu dus in Schaijk. En na al die jaren durf ik deze conclusie aan: of het nou een hele grote bijeenkomst is of juist een intieme, het blijven herdenken dat onze vrijheid te danken is aan degenen die er voor ons voor vochten, is overal even indrukwekkend. Het is het sámen herdenken, juist ook met de jongste generaties, dat ons doet beseffen dat we allemaal een verantwoordelijkheid dragen voor onze vrijheid en vrede. Het zijn de verhalen van mensen die het hebben meegemaakt. Het zijn de gedichten. Het zijn de twee minuten stilte in een wereld die steeds luidruchtiger lijkt te worden, die ons letterlijk stil laten staan bij wat nooit vanzelfsprekend mag worden: onze vrijheid. En dat was ook het gevoel waarmee ik op 4 mei, op een zonovergoten plein, de dodenherdenking in Schaijk mee mocht maken. Met misschien wel het mooiste signaal taptoe ooit! Kippenvel!

Dat ik dat vond, kon ik gelukkig op 5 mei zelf tegen de solist vertellen toen we het bevrijdingsvuur uit Wageningen mochten ontvangen in de kernen en uiteindelijk ook in Uden. Voor het eerst kwam het vuur naar Maashorst, opgehaald door hardlopers en fietsers uit onze gemeente. Ze zagen er vermoeid maar trots uit toen ik hen mocht toespreken en het vuur mee mocht ontsteken in Uden. Het weer was de enige spelbreker, dus besloten we de ceremonie te verplaatsen naar het gemeentehuis. Daar werd de Vrijheidssoep geserveerd, zodat de inwendige mens weer werd versterkt. En daar raakte het gevoel van saamhorigheid mij opnieuw. Ik hoop echt dat het een traditie wordt!
En zo werd het alweer de tweede week van mei. Ons college bereidt zich voor op de kadernota. Daarin worden de financiële wensen geduid; mee- en tegenvallers voor de komende begroting. Dat is altijd weer een intensief proces; er moeten keuzes worden gemaakt. Eerst door het college en later door de gemeenteraad, die uiteindelijk het laatste woord heeft. En ondertussen gaat het gewone werk ook door. Ook in de weken met Hemelvaart en Pinksteren. Als ik dit stukje schrijf, heeft Nederland geboft met heerlijk lenteweer, en ik hoop en wens iedereen toe dat we dat nog meer gaan krijgen! Zelf mocht ik deze weken ook met vakantie. Een ongekende luxe, ik ga nooit in mei (moeilijk met mijn werk), maar toen we dit bedachten, wisten we niet dat ik nu in Maashorst zou werken. Ik groet u daarom vanuit een inmiddels zonnig Italië, waar ik onder andere mijn familie bezocht. Waar de beelden van de overstromingen diepe indruk op ons maakten, al zaten we er zelf ver vandaan. De kracht van het water; sinds de hoogwaterramp in Limburg in 2021 weet ik wat die voor gevolgen kan hebben! Ik hoop dat we ons met elkaar blijven inspannen om drama’s als deze te voorkomen of in elk geval te beperken. Waar we ook wonen in deze wereld. Dat wilde ik nog even kwijt.

Als u dit leest, ben ik alweer terug en is het ook alweer bijna juni. Tot dan!

Rianne Donders
Waarnemend burgemeester gemeente Maashorst

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant