Blue Monday en andere flauwekul - Column Freddy Klooté
Column 665 keer gelezenVandaag is het volgens vele nieuwsbrengers “de meest depressieve dag van het jaar”. Al sinds ruim 25 jaar is het een sport geworden om elke dag in het teken van wat anders te laten staan. Ik herinner me de beginjaren nog. De eerste ouder die naar me toekwam op school: “Wat doen jullie morgen aan de dag van de bomen?” Ik keek haar verbaasd aan. “Hoezo”, antwoordde ik hoogst verbaasd. “Ja, morgen is het de dag van de bomen en ik zou het wel zeer op prijs stellen als we daaraan meedoen”. Ik keek haar verbaasd aan. Ze was niet het type van een practical joke. “Hoe kom je aan deze wijsheid?” vroeg ik nog. “Ja zeg, dat jij dat niet weet. In de hele wereld is het morgen Wereldbomendag”.
’s Middags tijdens de teamvergadering legde ik de vraag van de ouder op tafel. Aangezien ik wél bij de mogelijke kandidaten van een practical joke behoor, werd er wat flauw gelachen. Uiteindelijk werd besloten om tijdens het kringgesprek de volgende ochtend aandacht te vragen voor de bomen in de wereld. De mevrouw kwam me ’s middags hartelijk bedanken. Naarmate de jaren voorbij vlogen, kwamen er steeds meer speciale “dagen van” bij. Zo zijn er momenteel zoveel, dat sommige dagen gezegend zijn met twee speciale aandachtspunten. Dit jaar begon al goed met “De dag van je ex” en “De dag van de introvert”.
Ik heb het zien gebeuren. Zien groeien. Met af en toe een knik als het een serieus iets betrof dat zeker extra aandacht verdiende. Soms proestte ik het uit om de volslagen waanzin.
Vandaag dus Blue Monday. Het weer werkt mee. Donker en regenachtig. Net naar de begrafenis van ex-koning Constantijn gekeken. De koning die in de jaren ’70 van de vorige eeuw werd afgezet. Na een tegencoup kon hij terugkomen en mocht het volk kiezen. Koninkrijk of republiek. En weer mocht de koning zijn biezen pakken. Het volk had beslist. Datzelfde volk stond nu rijen dik verdrietig te wezen bij de kerk en langs de weg. Tja.
Verder kwam het nieuws binnen dat de Italiaanse filmster Gina Lollobrigida is overleden. Ik kan me geen film meer herinneren waarin ze speelde, maar haar beeltenis leeft nog elke millimeter in mijn geheugen. Grappig vond ik het dat mijn vader ook fan van haar was. Hij wist van de hoed en de rand, en ik wist niet eens dat er een hoed en een rand bestond. Maar dat ze mooi was, dat zag ik wel. En nu is ze dood. Op Blue Monday.
Als ik aan haar denk, aan die tijd vroeger, is het toch een beetje Blue Monday.
Freddy Klooté