Deze tijd - Column Freddy Klooté

Veel dingen zijn niet meer “van deze tijd”, zo las ik in een artikel in de wakkere krant van Nederland. En ik moet zeggen, dat het rijtje van in ons land voorkomende gebruiken en handelingen die niet meer kunnen, haast met de dag langer wordt. Begon het niet met de trouwe helper van Sinterklaas? De zwartgekleurde mannen en vrouwen hielpen de Goedheiligman met het bezorgen van pakjes voor lieve kinderen. Zelf was ik als lief kind getuige van een bepaalde dreiging die van het hulpleger van de Sint uitging. Er werd met de roe gezwaaid en ook de zak dreigde met een verre bestemming. Omdat schmink niet overal voorradig was, zetten veel knechten een mombakkes voor, waardoor ze er nog angstwekkender uitzagen. Vrouwlief vertelde dat ze als kind doodsbang was op school als de zwarte heren de lieve oude Sint vergezelden op zijn intocht in de klas. Vreselijk vond ze het. Later hoorde ze dat één van die gekleurde helpers haar vader was. Toen kon er weer en nog om gelachen worden. Sinds volwassenen zich over het Sinterklaasfeest ontfermden, er groeperingen ontstonden die de kleur van de Pieten ten zeerste afkeurden, is het feest veel van zijn charmes verloren. Immers, voor de kinderen was het begrip racisme toen nog onbekend.

Deze tijd staat ook in het teken van “Wat eet u, mevrouw, meneer?” Vlees is uit den boze. Namaakvlees mag wel en wordt nog wel met de oude benaming benoemd. Dus een hamburger die niet meer van vlees is, heet nog wel een hamburger. Het is ook de tijd van “Metoo”. Seksueel overschrijdend gedrag. Soms ligt het er duimendik bovenop en is iedereen het er wel over eens dat het echt niet kan. Soms is er sprake van tegengestelde beweringen en valt het moeilijk te achterhalen wie gelijk heeft. Het slachtoffer in spe is dan al geofferd.

En zo sluipen we door de jaren ‘20 van deze eeuw. De roaring twenties, maar dan anders. De nieuwste loot aan de boom van fatsoen is de manier van leiding geven. De manier van jonge sporters opleiden. De manier van... Ga zo maar door. De tijd van fluwelen handschoenen. Maar de weg naar fatsoen kent vele hobbels. Neem nu het WK in Qatar. Met z’n dode slaven, zijn prachtige stadions, zijn strenge regels. Voor de liefhebber van voetbal een weg als in Parijs-Roubaix: vol met stenen die niet allemaal in de goede volgorde naast elkaar liggen. Ernaar toe gaan? Op tv naar kijken? Niet kijken? Stiekem kijken? Keihard roepen dat je niet kijkt en toch kijken?

Deze tijd. Oorlog vlakbij. Een vreemde oorlog tussen twee landen, waar de hele wereld zich mee bemoeit.

Deze tijd, waarin een raket op weg naar de maan is om te kijken of daar water aanwezig is. Kost miljarden. En hier op onze bol kun je met een simpele draai aan een kraan, water tappen. Niet teveel want er is er niet genoeg van. De grote stroom water komt er vanzelf aan. Daarvoor hoeft het alleen maar een graadje of drie warmer te worden.

Freddy Klooté