Marietje en Lambert Strik vieren diamanten bruiloft

GASSEL - De ontvangst in het uit 1782 daterende huis in het centrum van Gassel is hartelijk. Ik word meteen doorgeleid naar de prachtige tuin naast en achter het huis. Waarschijnlijk het werk van inwonende zoon Theo, die groene vingers heeft. We zijn nog enkele dagen verwijderd van het grote diamanten feest. “Iedereen kijkt er al een hele tijd naar uit. Het gaat druk worden met familie en vrienden”, vertelt een enthousiaste Marietje Strik. “We krijgen nog steeds heel wat mensen over de vloer.” Lambert oogt wat rustiger. Hij heeft een brace om de linkerarm: “Iets met een kwaadwillig botje.”

Door Freddy Klooté

“Ik ben geboren in Venhorst”, begint Marietje (83) haar levensverhaal. “Aan de andere kant van de Midden Peelweg. We hadden een boerderij. Ik was de jongste van elf kinderen. Mijn oudste zus was achttien jaar ouder. Haar oudste kind scheelt maar vierenhalf jaar met mij. Na de lagere school in Venhorst heb ik nog de huishoudschool in Boekel gedaan. En daarna was het werken. Buiten huis werken, voornamelijk huishoudelijk werk. Veel naaiwerk. Dat is ook mijn grote hobby geworden. Allerlei kleding, tot zelfs trouwjurken. Dat is er nu helaas niet meer. Op de markt kun je geen stoffen meer kopen. In die tijd gingen we met een groep vriendinnen, die nog steeds bestaat, uit. Vooral naar dansavonden en kermissen. Op de fiets naar Gemert, Boekel, Erp of Uden. Daar was altijd wel iets te doen. Mijn zusje trouwde met Ser Strik. Zijn broer Lambert kwam bij ons schilderen. Hij bleef ook bij ons op de boerderij slapen.”“Aha”, zeg ik. “Nee hoor”, antwoordt Marietje gedecideerd. Dat kwam later. Een andere zus van Lambert trouwde en ik mocht met hem mee naar de bruiloft. En daar sprong het vonkje over. Dat vonkje werd een vuurtje en op 11 augustus 1962 zijn we getrouwd.”

Geboorteplek
“Ik ben geboren waar we nu zitten”, zegt Lambert (89), met enige trots. Dit is nu een gemeentelijk monument. Ik ben hier geboren en getogen en altijd blijven wonen. Ik was de vijfde van tien kinderen.” Na de lagere school in Gassel gaat Lambert meteen aan het werk. “Mijn vader had een schildersbedrijf en dus werd ik ook schilder”, vervolgt hij. “Ik ben anderhalf jaar in militaire dienst geweest. Eerst in Blerick, daarna in Nunspeet waar ik de opleiding voor elektricien heb gevolgd. Via Grave kwam ik in Eibergen terecht, van waaruit ik naar Schouwen-Duiveland werd gestuurd.”Lambert begint met steeds meer vuur te vertellen. “Schouwen-Duiveland vergeet ik nooit meer. Het was 1954, niet lang na de watersnoodramp. We moesten alle elektrische voorzieningen weer opbouwen. Mooi werk, maar de verhalen over de ramp waren verschrikkelijk. Mensen op daken die hun kinderen zagen verdrinken. En de boeren waar we kwamen waren gierig. We kregen nog geen glas water te drinken. Een avondje bij de boerenknechten was een stuk gezelliger. Na de diensttijd ben ik verder gegaan met schilderen in het bedrijf van mijn vader, dat ik in 1962 heb overgenomen. Nadat we getrouwd zijn.”

Bezige bij
Marietje: “Op 11 augustus 1962 zijn we op het stadhuis van Boekel en in de kerk van Venhorst getrouwd. Lamberts ouders hebben nog een tijdje bij ons ingewoond.” Lambert is in 1966 bij Grad Derks in Grave gaan werken: “We hebben de Wijnberg geschilderd en alles wat daar tussendoor moest gebeuren. Later nog bij een paar bedrijven in Nijmegen. Dingen weer mooi maken. Dat vond ik leuk. Ik heb altijd in het onderhoud gezeten, nooit in de nieuwbouw. Ik wilde kwaliteit leveren, geen kilometers maken.” Lambert was nog maar 52 toen hij voor zijn werk werd afgekeurd: “Ik ben linkshandig en juist in mijn linkerpols zat iets niet goed in het pols- en kraakbeen. Ook diverse operaties mochten niet helpen. Dus ik kreeg meer tijd voor Marietje.”
Ook Marietje was een bezige bij. Met naaiwerk en verder een handje toesteken bij iedereen die wel wat hulp kon gebruiken. Lamberts hobby’s zijn kaarten, familiebezoek en lezen, veel lezen. “Van alles wat ik maar te pakken kan krijgen. En natuurlijk biljarten. Ik heb hier in huis een biljart staan, waarop de hele buurt in de maanden met een ‘r’ erin komt spelen.” Marietje: “Ik zorg voor de koffie en zij hebben hier een eigen koelkast bij het biljart staan. Haha, ze vinden de zomerstop niet leuk.”
Marietje is altijd wel met iets bezig. Met naaien en met allerlei dingen binnen en buiten de familie: “We zijn gastvrij. De deur is altijd open. We zijn blij met onze vier kinderen en zes kleinkinderen. Die laatsten komen altijd graag naar opa en oma.” Zoon Theo is ook bij het gesprek. “Vader is altijd bezig en ons mam is nog meer bezig. Het zijn lieve, zorgzame mensen. We maken er een geweldig mooi feest van.”