Lente - Column Jan van As

Het is een doodgewone maandag in april. Het is koud, maar de zon doet toch z’n best tot hij dadelijk wel weer verborgen zal worden door de wolken. Er is vandaag meer te doen dan wandelen, dus zijn we reeds om 7 uur op het Wout de Grootplein en daar moeten we door de modder langs de asperges om richting Landgoed Nabbegat te komen. Een prachtig gebied rond de schapenboerderij van Wim & Joke, waar ze hun schapen heerlijk kunnen laten grazen als ze niet op tournee zijn, want de Nabbegatse schapen worden overal ingezet voor begrazing. 

Ik loop om de boerderij van Has en Nelleke van Beusekom en dan richting het bos. Achter mij is de stal waar de schapen baren. Ik zie een groepje kippen gewoon even op de weg lopen en denk dat het Wyandotten zijn. In zijn goeie tijd zou Zappatoo gaarne even die situatie van dichterbij hebben bekeken, maar nu verblikt of verbloost hij er niet van. Links van mij lopen 2 grote paarden en 2 falabella’s (kleine paardjes) gezellig te grazen in de nog dauwachtige wei. Als het kleine paardje nieuwsgierig naar ons toekomt gedraafd, wekt dat ook de nieuwsgierigheid van de grote witte en komt-ie ons ook begroeten. Dan doemt rechts van ons het landgoed op. Je kunt daar via paadjes doorheen lopen maar… als er schapen zijn blijven wij daar weg, want Zappatoo lijkt verdacht veel op een wolf. Dat geldt ook voor andere blaffers, bij schapen blijf je weg met je hondje, ook als ze achter een hek zitten. 

De kudde licht heerlijk te rusten in het gras en opeens kijkt Zappatoo naar rechts over de sloot. Daar valt een buizerd (denk ik) zomaar opeens plat op het gras. Die kwam letterlijk uit de lucht vallen. Het is daar muisstil, met uiteraard op de achtergrond altijd de A50-geluiden. Door de stilte horen we het geluid van kuikens, waar die grote vogel er een van meeneemt. Twee meter van de straat, vlak over de sloot, is een nestje van vogels met lange poten. ik wil er niet te dichtbij komen en als we verder willen gaan, landt bij het nest een papa of mama die dus een schokkende ontdekking doet. 

Maar ons avontuur is nog niet afgelopen, want bij het tweede boompje langs het pad waar we niet opgaan, ontwaar ik een grote haas (rammelaar?). Hij zit doodstil met zijn oren (lepels) recht overeind, zoals paashazen van chocola er ook altijd bijzitten achter het folie. Ik moet onbewust denken aan die man met foedraal (waar een geweer inzat) in Schaijk uit mijn verhaaltje van een paar weken terug. Hij zou die paashaas met behulp van zijn computergestuurde lens zo naar de eeuwige jachtvelden sturen. Sukkel! 

Als je nou denkt dat deze Jan wel veel meemaakt op zo’n klein stukske Nabbegat, kan ik je zeggen dat het mooiste nog komt. Ik vertelde al dat de schapen lagen te rusten, het waren er minstens 60, maar ik denk meer. Als we op afstand langs hen lopen, blijven ze liggen. En dan ben ik blij en trots op mijn ouwe beestje, want hij blijft keurig stil en daarvoor worden we beloond. Opeens zie ik tussen al dat wit van de schapen iets bruins. Is dat een ander soort schaap? Er lopen inderdaad ook wel eens bruine of zwarte schapen, maar deze is veel hoger dan de andere schapen. Ik baal dat ik geen verrekijker bij me heb. Opeens beweegt-ie even en het is helemaal geen schaap. Het is een uit de kluiten gewassen ree, dus waarschijnlijk een reebok. Hij blijft gewoon tussen de schapen staan en iedereen is hartstikke rustig. Voorzichtig wandelen wij verder en als ik omkijk zie ik wat er aan de hand is. Het is gezichtsbedrog. Het is inderdaad een ree, maar die staat een heel stuk achter de liggende kudde, die dus niet bang voor hem is en hij niet van hen. 

Wat is de natuur toch mooi! Ik wil een foto maken. Maar omdat het zo vaak regent heb ik mijn telefoon in een plastic zakje zitten. Als ik de telefoon uit het zakje haal dan ritselt dat en de ree hoort dat met zijn geweldig gehoor en verdwijnt met enorme sprongen, waar een schaap alleen maar van kan dromen, richting Emiel van Hout. 

Dit gebeurt allemaal een halfuurtje lopen van ons huis, we wonen zo mooi in Zeeland! Ga eens vaker kijken in en bij Ons Bosse, er gebeurt altijd wel iets waarvan je kunt genieten.

Jan van As